نام کتاب: جنگ چالدران
نویسنده: نصرالله فلسفی
شمار برگ ها: 82
گنجایش: 2.24 MB
ناشر: انتشارات دانشگاه
پسوند کتاب: PDF
آبشخور الکترونیکی: تاریخ فـا
نگارنده: شهرام
کتابشناسی: جنگ چالدران در ۳۱ مرداد ۸۹۳ هجری خورشیدی میان سپاه قزلباش ایران به فرماندهی شاه اسماعیل یکم صفوی با ارتش عثمانی به فرماندهی سلطان سلیم یکم رخ داد. محّل این نبرد در دشت چالدران (در شمال آذربایجان) بود. در این جنگ نیروهای قزلباش که در حدود 3۰ هزار تن بودند با سپاه حدود 200 هزار نفری عثمانی جنگیدند و به دلیل کمی نفرات و نداشتن سلاح گرم از سپاه عثمانی شکست خوردند. این در حالی بود که ارتش عثمانی دارای توپخانه و تفنگهای انفرادی بود، ولی سربازان ایرانی با شمشیر، نیزه، و تیر و کمان میجنگیدند. البته صفویان پیش از این جنگ سلاحهای آتشین در اختیار داشته و به روش استفاده از آنها آشنایی داشتند و شاه اسماعیل برای رسیدن به سلطنت از توپ و تفنگ استفاده کرده بود و دلیل استفاده نکردن از این سلاحها در جنگ چالدران تنها ناشی از سیاستهای جنگی آنها بود. از آنجا که توپخانه تحرک سواره نظام را محدود میکرد، در جنگهای صحرایی از توپخانه استفاده نمیکردند و در مواردی نیز که مورد استفاده قرار گرفت مؤثر واقع نشد. همچنین ایرانیان ذاتاً به سلاح آتشین بی علاقه بودند و استفاده از آن را ناجوانمردانه و ناشی از جبن می دانستند. پس از این جنگ، کردستان باختری (مناطق کردستان ترکیه، کردستان عراق و کردستان سوریه کنونی)، از ایران جدا شد و به دست عثمانی افتاد. این مناطق تا پیش از زمان شاه عباس کبیر از ایران جدا بود اما شاه عباس توانست بخشی از مناطق کردستان را با جنگ پس بگیرد. سپاه عثمانی شهر تبریز را نیز تصرف کرد اما به دلیل ترس از تشکیل دوباره سپاه توسط شاه اسماعیل و حکومت نو پای صفویه از آنجا عقب نشینی کرد. دلیل کمی شمار سپاهیان ایران در این جنگ به این خاطر بود که بیشتر آنان در خراسان بودند تا از یورش غافلگیرانهٔ اوزبکان جلوگیری کننند. دلیل دیگر شکست قزلباشها در این جنگ پیشنهاد دورمش خان شاملو به شاه اسماعیل بود، مبنی بر اینکه اجازه دهند که ارتش عثمانی آرایش دفاعی خود را تکمیل کند تا ایرانیان بتوانند به ابراز دلیری بپردازند و شاه نیز با این پیشنهاد غیرعادی موافقت کرد. کتاب حاضر به شرح ماجرای این جنگ می پردازد.